Bekijk en bestel hier De terugkeer van de groene goden
Bekijk pagina op Poetry International
Vahe Arsen (officieel Vahe Arsenyan) is geboren en getogen in de Armeense hoofdstad Yerevan, die voortdurend aanwezig is in zijn gedichten. Arsen houdt van de drukke stad met haar rozerode tufstenen gebouwen als van een vrouw: “En ik/ de vroege minnaar van de rode stad/ ik bemin/ haar vochtig ontwaken”. De stad vormt een magisch decor, waarin vrachtwagens met ijzeren lippen in huilen uitbarsten als een speelgoedloos kind (uit ‘Taxi-taxi’) en waar in de hal van een flatgebouw zomaar een trein staat te wachten (‘Sneltrein naar de zon’).
Tegelijkertijd beklemmen de dichter het drukke verkeer, de chaos van de eeuwige bouwputten en de kille onpersoonlijkheid van de mensenmassa, waarvan hij geen deel uitmaakt. Andere terugkerende thema’s zijn dan ook eenzaamheid en vervreemding, die de dichter aanvaardt als zijn lot. “Eenzaamheid-zonsondergang en woede-waterval:/ een glijvlucht omlaag naar de stoep/ die mijn woning in zijn betonnen tang heeft genomen”.
Als een moderne donquichot trekt Arsen ten strijde tegen de windmolens van de moderne technocratische samenleving. In krachtige, vaak ironische bewoordingen analyseert hij de werkelijkheid om hem heen, evenals die binnen in hem. Uit zijn veelal lange gedichten spreekt een persoonlijkheid die wars is van conventies.
Vahe Arsen is docent wereldliteratuur aan de Staatsuniversiteit van Yerevan. Naast vele publicaties in literaire bladen, heeft hij twee gedichtenbundels uitgebracht, Trtsjogh hetsaniv (De vliegende fiets, 2003) en Kanatsj astvatsneri veradardze (De terugkeer van de groene goden, 2007). Een derde bundel wacht nog op een uitgever. In 2011 verscheen een aantal van zijn gedichten in een Russische vertaling. Zelf vertaalt Arsen poëzie uit het Engels (o.a. Walt Whitman, Dylan Thomas, Sylvia Plath, Emily Dickinson) en Russisch (o.a. Elena Zeifert). In zijn vrije tijd houdt hij zich bezig met boksen en karate.