De schrijfstijl van Hans Eijsackers is erg prettig. Op momenten waarop dit mogelijk is geeft hij een licht humoristische ondertoon aan het verhaal. Op momenten waar een serieuzere toon gewenst is, schakelt hij moeiteloos hiernaar over.
Eijsackers geeft op heldere wijze aan dat het Tourette syndroom meer inhoudt dan alleen de zichtbare en hoorbare tics. Hij vertelt de lezer dat het syndroom ook leidt tot onder andere dwangmatige handelingen, het versterkt ervaren van emoties, het niet kunnen filteren van indrukken en het eindeloos blijven nadenken over zaken die in feite niet belangrijk zijn.
Lees de hele recensie op drukinkt