Een recensie van Peter Vermeulen over De laatste wens van Moek:
Een belangrijk boek in de strijd om art. 294 lid 2 uit het wetboek van strafrecht geschrapt te krijgen. Naast een sympathiek beeld van Moek als individualistische vrouw en haar overtuiging niet langer te willen leven, krijgen we een aardige indruk van de angstige, nogal krampachtige houding van het OM in deze zaak. Begrijpelijk is dat wel, want er is nog nauwelijks jurisprudentie op dit gebied. Des te schrijnender is het dat hoogbejaarden nogal eens worden gezien als onmondige kinderen. Slechts onbevreesde mensen met een zuiver geweten als Heringa plus openheid over dit onderwerp helpen ons verder om het uit de strafrechtelijke sfeer te halen met een andere kijk op leven en dood.
Lees de hele recensie op: Patientervaringsverhalen.nl