Categorie: Nieuws

18 verhalen en ik begon vol goede moed aan de eerste, en toen aan de volgende en de volgende… totdat ik ineens doorhad dat de open eindes of losse draadjes van de verhalen die ik gelezen had weer aangevuld werden door de andere verhalen. Toen ben ik weer opnieuw begonnen want met deze kennis lees je de verhalen heel anders. Ik heb deze bundel als een grote prettige en soms spannende puzzel ervaren en ik vroeg me elke keer weer af; wanneer komen de personen uit de verhalen elkaar tegen? Hoe ging het verder met hun en wat is de invloed van deze ontmoeting? Een gezond spanningsveld vond ik en het lezen werd leuker en leuker.
Alledaagse mensen in alledaagse tragedies die iedereen kunnen overkomen, Johan beschrijft de karakters van de mensen erg treffend, kort en bondig. Je weet gelijk wie je voor je hebt. Na het laatste verhaal is de puzzel niet helemaal opgelost, er moet iets te raden en in te vullen blijven.
Oja de mooie cover niet vergeten, erg mooie tekening van… lees het boek maar!

Lees de hele recensie op thesword.nl

Een recensie van Peter Vermeulen over De laatste wens van Moek:

Een belangrijk boek in de strijd om art. 294 lid 2 uit het wetboek van strafrecht geschrapt te krijgen. Naast een sympathiek beeld van Moek als individualistische vrouw en haar overtuiging niet langer te willen leven, krijgen we een aardige indruk van de angstige, nogal krampachtige houding van het OM in deze zaak. Begrijpelijk is dat wel, want er is nog nauwelijks jurisprudentie op dit gebied. Des te schrijnender is het dat hoogbejaarden nogal eens worden gezien als onmondige kinderen. Slechts onbevreesde mensen met een zuiver geweten als Heringa plus openheid over dit onderwerp helpen ons verder om het uit de strafrechtelijke sfeer te halen met een andere kijk op leven en dood.

Lees de hele recensie op: Patientervaringsverhalen.nl

Een recensie in Medisch Contact 44 (oktobernummer 2013) van De laatste wens van Moek

Een recensie in de nieuwsbrief 72 van mei 2013 van de Vereniging Gepensioneerden Koninklijk Concertgebouworkest van Zolang niet alles is verteld

Een recensie in KCourant 20.1 (oktobernummer 2013) van Zolang niet alles is verteld

Een recensie in de Pre Ludium 72.1 (augustus/septembernummer 2013) van Zolang niet alles is verteld

Een recensie in de Volkskrant van 24-08 van Zolang niet alles is verteld

Els groeit op in een Noord-Brabants dorp. Haar vader is heel dominant en slaat haar, haar moeder, zus Chantal en broer Frank. Ook haar eerste vriendje Richard heeft losse handjes. Na een mislukt huwelijk ontmoet Els Jelle. Via hem komt ze in de prostitutie terecht. Ze krijgen twee zoons: Jason en Kay. Uiteindelijk vindt ze de moed van Jelle te scheiden. Els krijgt borstkanker, geneest en richt zich helemaal op haar passie: schilderen. Ze komt in contact met galeriehoudster Karin, die Els helpt met haar eerste expositie. Tijdens het ophangen van de schilderijen vertelt Els haar levensverhaal aan Karin. De titel verwijst naar de frambozentuin bij Els’ ouderlijk huis. Het boek leest als een roman, is in de ik-vorm geschreven, maar vertelt het levensverhaal van Els Hendrikx (1966, St. Willebrord). De auteur, die werkt bij het Ministerie van Veiligheid en Justitie, interviewde haar. Voor haar eerste boek ‘De man achter de crimineel’* interviewde zij dertig gedetineerden en kreeg veel regionale media-aandacht. Kleine druk.

Zie ook de website van de hoofdpersoon www.arts-by-els.nl

Iris Stekelenburg-van Halem (NBD|Biblion recensie)

De 71-jarige Albert Heringa, die in 2008 zijn moeder hielp om haar leven te beëindigen, moet daarvoor een voorwaardelijke celstraf van 3 maanden krijgen. Volgens het Openbaar Ministerie (OM) heeft de man het recht in eigen hand genomen. Heringa voelt zich echter niet strafbaar. ,,Wat ik deed, moest gedaan worden. Haar wens was legitiem”, zei hij dinsdag voor de rechtbank in Zutphen.

Bekijk video uitspraak OM