Was het Tanneke Everpoel, de dienstbode van de schoonmoeder van Johannes Vermeer, die in het begin van de jaren 1660 gevraagd werd te poseren en uiteindelijk het wereldberoemde ‘Melkmeisje’ werd? De sterrenkundige en landmeter Anthonie van Leeuwenhoek werd in elk geval ‘De astronoom’ en ‘De geograaf’. En Maria, de oudste dochter van Vermeer, is afgebeeld in het schilderij ‘Meisjeskopje’. De meester zelf komt voor op ‘De koppelaarster’ en ‘Allegorie op de schilderkunst’. Verder herkennen we drie van de vier figuren uit godsdienst en mythologie. En tot slot natuurlijk de stad in ‘Gezicht op Delft’. Van de 37 schilderijen herkennen we echter 26 personages of situaties niet.
Karel Kramer, die al bijna zo lang in Delft woont als Vermeer er geleefd heeft, respecteert de meester vooral in zijn vermogen van iets heel gewoons iets uitzonderlijks te maken, zonder dat er essentieel iets verandert. Hij schildert met woorden de 37 personen of situaties zoals hij meent aan te voelen dat ze bij het poseren, dus vóór hun transformatie, zijn geweest. Kramer studeerde piano, Nederlands en Turks, doceerde aan de universiteit van Ankara en geeft regelmatig uitvoeringen van klassieke muziek in combinatie met poëzie en beeldende kunst.
Van deze auteur verschenen eerder bij Uitgeverij de Brouwerij de dichtbundels: Invocatie, isbn 9789078905110 en Liefdesgedichten, isbn 9789078905288
De presentatie van dit boek vindt plaats op 7 april 2013 bij het Vermeer Centrum in Delft
| Ondertitel | 37 Franse rondelen bij de schilderijen van Johannes Vermeer |
| ISBN | 9789078905608 |
| NUR | 306 |
| Druk | 1e |
| Pagina's | 90 |
| Afmeting | 200x200 mm |